Cena szczęścia...Jej umierania...

Poszarzały ściany łososiowego pokoju
Powietrze nasączone zapachem samotności
pusta butelka po winie- statek do świata marzeń
Połknietych kilka erek- bilet do świata ciemności

Poszarzały jej oczy kiedyś takie niebieskie
A przez firanki smutku słońce się nie przedziera
W swojej miłości zamknieta jakby w złotej klatce
Przecież nie musiała tak bez sensu umierać !

Cienka strużka krwi sączyła się leniwie
Roztańczyły się nad nią anioły jak motyle
Czy czuła strach umierania, ból rozciętej żyły?
Jaka jest cena szczęścia co trwa tylko chwilę ?

autor

Kalina66

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-02-23 14:13:58

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie