Chaival

wolnym od zycia na wolnosci zwierzetom

Smutne, przesycone
bólem oczy, które
nie widomo czy
widzą jeszcze coś
poza niechlujną,
ciemną jak kondukt
żałobny klatką...

Zraniona noga
już nie potrafi
zdobywać jeżdzieckich
trofeów...

Odrzucony przez
wszystkich, wystawiony
na sprzedaż nie
słyszy już nic prócz
drwin...

Skarcony batem
upada... milczy...
po sierści płynie
czerwona łza -
nie mogący być wolny
chaival uwolnił smakoszy
od głodu...

autor

gia jolie

Dodano: 2004-09-01 21:29:17

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie