Chcę wierzyć...
dla P.
Serce tak nagle skuło się lodem
Choć jeszcze przed chwilą promieniałam
radością
Nie mówisz mi wszystkiego
Podejrzenia jak zmory znowu usiadły mi na
ramionach
Zobaczyłam
Pomyślałam
Skąd nagle to pieczenie pod powiekami?
Przecież mnie nie okłamujesz?
Że nie mówisz wszystkiego?
Cóż, przecież możesz...
To tylko ja jestem zbyt nieufna
Zbyt Ciebie niepewna
Zbyt słaba wobec strachu
... w kolorze ... niebieskim...
mam nadzieję, że mnie nie oszukujesz...
Komentarze (1)
strach w kolorze niebieskim w połączeniu z początkiem
dotyczącym lodu to coś ciekawego, ale warte ubrania w
lepszy środek, dopracowania.