Chcę, żebyś wiedziała

Mojej żonie

Gdybym czasem umarł, którejś nocy ciemnej
Lub w dzień jasny trafił do śmiertelnej matni,
Nie roń łzy samotnej, smutnej, niepotrzebnej.
Usłysz głos mój proszę, już po raz ostatni.

Chcę, żebyś wiedziała ile w sercu moim
Zakwitało kwiatów dzień w dzień dzięki Tobie,
Ile ran bolesnych głos Twój co dnia goił,
Ileś mi dawała w zdrowiu i w chorobie

Radości, co girlandą ozdabiały chwile.
Choć czasem kropla słona na ziemię kapnęła,
To zaraz z tej ziemi sfruwała motylem
I w blaskach i barwach cudownych niknęła.

Chcę, żebyś wiedziała, że w tunelach życia,
Gdzie często ciemno, zimno, głodno,
Byłaś gorącej herbaty łykiem do wypicia,
Kocem, kromką chleba, byłaś mi pochodnią.

Byłaś cudem równym wiszącym ogrodom,
Co to patrzeć na nie zawsze jest za mało.
Przecudowna sercem, umysłem, urodą,
Byłaś tym najlepszym, co mnie tu spotkało.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-07-25 09:02:40

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie