Co posiejesz...

Mały chłopczyk, gdzieś może lat pięć
Z ciekawością wpatruje się w kokon.
Najwyraźniej widać ma chęć
Wetknąć patyk w ten kokon głęboko.

Nie dotykaj osy tak śmiało,
Chociaż mała – drzemie w niej siła.
Nie dotykaj bo będzie bolało.
Ałć – a widzisz, czy nie mówiłam?

Co posiejesz, to będziesz zbierał.
To od siewu zależy twój plon.
Pomyśl o tym, pomyśl już teraz,
Gdy po ziarno sięga twa dłoń.

Nieco większy chłopiec wpatrzony
W komputera ekran niebieski.
W głowie pustka i wzrok ma zmęczony.
Umrze zaraz po raz dwudziesty.

Odrób lekcje, poczytaj chwilkę.
Przecież dużo czasu dziś grałeś.
Co? Dostałeś kolejną jedynkę?
Znów w tej samej klasie zostałeś.

Co posiejesz, to będziesz zbierał.
To od siewu zależy twój plon.
Pomyśl o tym, pomyśl już teraz,
Gdy po ziarno sięga twa dłoń.

Urósł chłopiec jeszcze drobinę,
Głos mu zmężniał, szuka wciąż wrażeń.
Po kryjomu ściska dziewczynę,
Myśląc sobie: „to jest szczyt marzeń”

Barw i blasków wiele tysięcy
Rozświetliło serce i... tyle.
Ale co to? Za dziewięć miesięcy
Krzyk w kołysce przypomni tę chwilę.

Co posiejesz, to będziesz zbierał.
To od siewu zależy twój plon.
Pomyśl o tym, pomyśl już teraz,
Gdy po ziarno sięga twa dłoń.

Nie lekceważ z góry mądrości
I nie stawaj się w swych oczach mądry.
Słuchaj rad, które płyną z miłości.
Gmatwa los swój ten, kto jest krnąbrny.

Co posiejesz, to będziesz zbierał.
To od siewu zależy twój plon.
Pomyśl o tym, pomyśl już teraz,
Gdy po ziarno sięga twa dłoń.

autor

Wołkowiecki

Dodano: 2005-07-12 15:14:42

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie