Chciałbym

Raz jeszcze zobaczyć ów sztuczny zachwyt na twarzy wybranki,
Raz jeszcze poczuć słoność Twoich łez.
Przez chwile wiedzieć, że me rany, to tylko ranki,
A w wazon na grobie swym wstawić świeży bez.
Raz jeszcze poczuć wielką miłość, zazdrość nieuzasadnioną,
Prawdziwy strach przed stratą,
Szczęście słysząc Twój głos, i widząc Twe oczy.
Czemu zagasło wszystko tak nagle?
Przecież wciąż kocham, lecz chyba pojąłem, że nie ma, po co.
Dlaczego tak szybko sam sobie łeb ukręciłem?
A może jednak szanse miałem?
Chociaż małą, nikłą nadzieję.
Dlaczego wtedy umiałem się cieszyć?
Dlaczego teraz, choć razem – ja bez emocji?
Czy czujesz to samo?
Czy w Tobie też zagasła nadzieja, że w końcu zostawię Cię w spokoju?
A może w Tobie żadna z nadziei się nie obudziła?
Chciałbym powrócić z krainy realiów do krain marzeń.
Pomarzyć o Twym uścisku, o ustach gorących.
Szczerze nie marze o niczym więcej.
Tylko Ty.
Tylko tyle i aż tyle.
Dlaczego my wciąż jesteśmy tak, blisko, chociaż wiesz doskonale, że więcej dać nie możesz?
Ty nie wiesz, co we mnie się budzi.
Tak wielkie zwątpienie w jednym człowieku?
Tak wielka niemoc i chęć do śmierci.
Ja wiem, że kiedyś zasłużę na odwzajemnione uczucie.
Tylko, co z tego, przecież nie Ty je odwzajemnisz.
Więc, na co mi wiersze, na co poezja?
Na co alkohol, tytoń w bibułce?
Na Ciebie me serce czeka.
A ja uciekam wciąż w samotność.
Chciałbym zwyciężyć z miłością, która we mnie siedzi.
Lecz wtedy nie miał bym, po co istnieć.
Dla białych kartek papieru?
Nie warto!
Jakub Lewandowski Płock 25.11.2006

autor

art=sic

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-26 13:58:35

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie