chiroptera

Te rękoskrzydłe potworki, są
źródłem ciemności, strachu
i obrzydzenia, chociaż nie zupełnie sprawiedliwy jest
to pogląd.
Wbrew pozorom mają miękką
przyjemną w dotyku skórę, o czym
można powiedzieć, że to swoisty
ornament przyszyty do ich złego
wyglądu. Ciekawe porównanie do
pozornie przyjemnej miłości,
nietrwale przyszytej do jej
prawdziwego oblicza.
Miłego wieczoru Ewo:}

marcepani dziękuję :)

mroczne są te zakamarki - pozdrawiam Ewuś

Jacku wzajemnie :)pozdrawiam

Nawet aksamit się zniszczy, tak i najgorętsza miłość
może zawieść nas. Pozdrawiam serdecznie Ewo fajnie że
jesteś:)))

dziękuję kochani a w szczególności Tobie Waldi :)

:) pozdrawiam i głos zostawiam +

Bardzo ładny wiersz ..kojarzy mi się on zrzuceniem
losu o szatę ..
może to tylko ze zbliża się niedziela palowa ..

Pod stertą Twoich doświadczeń nie musisz się chować.
One są Twoim kapitałem. :)
Pozdrawiam serdecznie

Danusiu ależ podobają mi się Twoje komentarze, no
jesteś niesamowita

szatynko one są połączone :) dziękuję za czytanie

Bardzo mi się wiersz podoba; jedyna moja wątpliwość
dotyczy 4 i 5 wersu. Co zabija kwiaty, otoczka bólu
czy pleśń?
Pozdrawiam:)

Witaj Ewuniu. Nawiazanie do nietoperzy, przywodzi mi
na mysl, nie wiem jakies uwiezienie w mroku, ogolny
brak akceptacji, obaw aby dowiedzial sie swiat... wiec
tylko w nocy ruszja do lotu, rozwijaja skrzydla...
wiedze nieodparta chec, wyjscia poza lustro, poza ramy
i wyzwolenie sie, uwolnienie serca z ciasnych ram
rzeczywistosci. Koncowka zasmuca... czy kiedys okaze
sie tylko ornamentem? chociaz wykonany z tak
delikatnej tkaniny, watpliwosci, niepewnosc co moze
stac sie z ta miloscia. Duzo tresci i uczuc wpisalas w
wersy...
Ps. Ewuniu, brrr nietoperze te prawdziwe zawsze
kojarzyly mi sie z latajacymi szczurami, wiec nie
naleza do moich ulubionych... ale doskonale sprawdzaja
sie jako metafora.... Moc serdecznosci.

Niezłe, super napisane.

dziękuję kochani :) miłego dnia życzę