Chmura

...tedy człek przychodzi płakać
(Chmura cicho zbliża się doń)
Gdy nie może na los sarkać
(Nie widzi - wokół niego toń)

Później wpada w śmiały gniew
(Chmura patrzy nań, się śmieje)
By mógł posłyszeć własny śpiew
(Złości - oto, co się dzieje)

Potem nachodzi błaganie
(Chmura zaś nad nim pęcznieje)
Gniew rodzi się w płakanie
(Świat wokół niego ciemnieje)

I mówią - czerń wokół niego
(Chmura wżdy pęka z trzaskiem)
Nie widzi nic oprócz złego
(Zaraz go ujrzysz z wrzaskiem)

Bierze los w swoje ręce
(Chmura śmieje się złośliwie)
By skrócić czas swojej męce
(Wtedy kocha się chutliwie)

(Ze sznurem)

autor

Black Butterfly

Napisany: 2005-10-22 Dodano: 2005-10-22 18:45:41

Ten wiersz przeczytano 648 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie