Chwila

Wieczor,
siedze wpatrzony,
kolysza sie zaslony.
Ksiezyc pieknie swieci Twoimi wlosami koloru hebanowego...
bawi sie wiatr.
Chce byc wiatrem!
Twoje sliczne oczy są jak dwa Slonca, rozpalaja mnie jeszcze zanim w nie spojrze.
Twoje usta szepcza czule moje imię,
delikatnie jak żadne dotad.
Wyciągasz dłoń w moim kierunku... Waham sie...
Wreszcie chwytam ją łapczywie.
Jest delikatna niczym alabaster, tafla lodu, ale parzy.
Nie wytrzymuję i ją puszczam
i
nagle widze juz tylko -
płomień powoli wypalającego się ostatniego kawalka drewna.
Proszę, abyś zaczekała, ale TY nie lubisz czekac.
Nie żałuję ani jednej chwili, ani jednej sekundy, dotyku.
Pozostaje ślad na mojej ręce, mała blizna, ktora nie pozwoli mi zapomniec.
Wiem,
że wrócisz wraz z nowym, silniejszym płomieniem ...

autor

Simo

Dodano: 2006-03-16 23:46:01

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie