Ciągle wierzę w słowo

kolor smak zapach szept i śmiech tyle wie o tobie
mój komputer pracujący na stosie kręgowym

ma jeszcze kilka fotek mocno przyklejonych
do purpury ociekającej wstążeczkami
wzdłuż i wszerz to układ awaryjny
włącza się zawsze rytmem przyśpieszonym
kiedy nagle spada piekielny atak wirusów
wywleczony z niewyspanej nocy

mam w plecaku ponad dwadzieścia pięć tysięcy dni
za oknem świecący księżyc z ciszą spacerują szelestem
czuję wilgotną noc w parku vis a vis dotyka mojej twarzy
zanurzone oczy w granatową czeluść odnajdują kolor
smak zapach szept i śmiech tyle już wiem o tobie

ciągle wierzę w słowo nie tylko te które było na początku
nie było przecież zapisane więc może wszystko jedno kiedy
chociaż słowa i przyszłość spotykają się teraz coraz rzadziej
a dworcowe kasy sprzedają bilety już tylko w jedną stronę

dziś mój poranny oddech jest nierówny maluje ziemiście policzki
po skroni płynie milcząca stróżka potu ma zapach nocnej pościeli
pomieszany z historią zadeptywaną w teraźniejszości

autor

topor

Napisany: 2008-09-28 Dodano: 2010-01-18 13:54:27

Ten wiersz przeczytano 461 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie