Cichsza od szeptu

Cichsza od szeptu płomieni w lichtarzach
noc srebrnym piaskiem obsypuje ściany
rozlewa słodycz błogości na twarzach
wyzwala ciepło słów twoich kochany

Wnętrze komnaty mej duszy się mieni
diamenty świata błyszczą u stóp moich
jestem boginią światła pośród cieni
strojna w klejnoty ust i ramion twoich

Płomyczek świecy w lichtarzu się kuli
mrok już powoli wypływa z omdlenia
księżyc się mocniej poświatą otulił
ziemia zapada w rozkosz zapomnienia

"Księga Poetów - Księga Przyjaciół" Almanach Biograficzny '98

autor

zofia

Dodano: 2009-04-06 04:45:09

Ten wiersz przeczytano 1136 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie