Cichsza od szeptu

Zosieńko, jesteś mistrzynią poezji, dziękuję znowu.

Zofia -to piękne imię i szczególnie mi bliskie nosiła
je moja mama a teraz nosi je moja wnuczka a wiersz
śliczny piękne przenośnie-pozdrawiam

Przepięknie Zosiu :) Ten szept, wśród płomieni nocy i
to morze marzeń bardzo mi odpowiada. U Ciebie można
odetchnąć tą niepowtarzalną pięknością :)

stworzyłaś piękny klimat w wierszu, prawdziwa perełka

Pięknie, więc co tutaj jeszcze dodawać.

Bardzo piękny liryczny wiersz.Podobają mi się
nietuzinkowe porównania.Pozdrawiam.

Taka cisza szeptów pięknie w słowa ubrana-i pięknymi
słowami wypowiedziana.Gratuluję .

" Cichsza od szeptu ",,,od ciszy wszechswiata,,,dobry
refleksyjny wiersz,,
pozdrawiam.

Piszesz wiersze, które zatrzymują stylem, są liryczne,
ich treść jest czytelna i choć nie zostają w pamięci
jakimś wyraźnym wątkiem, bardzo przyjemnie się je
czyta i widać w nich talent autora.

Ładny wiersz, dziś rzadko już takie się spotyka.

Dusza i jej wnetrze bardzo głeboki i osobisty
wiersz...dziekuje bo przypominasz o jej istnieniu...

O tak, noc jest czasami cichsza od szeptu. osobiście
kocham krzyk ciszy nocnej. Jest taki piękny.

Ciekawe opisanie ciszy cichszej od szeptu, myślę że to
klimat dawnych komnat i płonących świec w lichtarzach.

Dobrze nieraz zajrzeć do starych Almanachów
Biograficznych, można z nich wyszperać prawdziwe
perełki chociażby takie jak twój wiersz.

ujęły mnie piękne przenośnie, pozdrawiam :)