Cichy Zakątek

gdzieś w kąciku dla palących
odpoczywał człowiek
pyszną kawę popijając
dumnie brodę swą podpierał
nikt mu ciszy tutaj nie zakłócał
z fajką w zębach piórem w ręku

zamyślony
czemu świat ten dziwnie jest stworzony
myśli uciekały po kółeczkach z dymu
jakąś miarą no i z wiarą
tu ułożył w swoich strofach
jakieś rymy

jednak wyszły takie wypłoszone
jak Kot spod wierzbiny
więc rozglądał się dyskretnie

a w kąciku vis a vis jakaś parka
bok do boku
zaraz pójdą razem w tan
wzniosłe słowa miodu dzban
słodził pani wino lał
taki piękny młodszy pan

wtem zaskrzypiały drzwi
wszedł tu jakiś z gąszczem brwi
o podkowę trącił palcem
trwoga w kącie tym nastała
uciekała stąd ta mała
bok obiła okulary zostawiła
omal płaszcza nie zgubiła

co się stało
że on z nimi tu nie walczył
Boże drogi dla człowieka niepojęte
Ci podali sobie ręce
i dla zgody rum wypili
przy czym miło gawędzili

człowiek w kącie dalej siedział
drugą kawę prosił grzecznie
pisał sobie obserwując bacznie
i tak oto stworzył banał taki
ktoś tu spojrzał i przeczytał
bo serwetka nie zużyta

Podpatrzyłam podsłuchałam i serwetkę zapisałam Sabina G

autor

Sabina Gancarz

Napisany: 2014-12-27 Dodano: 2014-12-27 20:21:57

Ten wiersz przeczytano 1768 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie