ciemna altana

wznosiłem ażurową altanę
byś spłynęła pod nią cieniem
uchroniła się przed deszczem
słońcem – zabiorą mi ciebie
wiem lecz nie tak szybko jak myślisz

trawa pachnie deszczem i ja na trawie
ratuje rozpacz i dotykam higienicznym
sztyletem serca twego jakbyś miała już
odejść lecz nie robisz tego – dokąd idziesz

mgła stara pani kołysze strach na dłoni
i we mgle postać iluzja owa przeciska się
to są rysy niepewnego kroku - już idziesz
lecz bywa że marze o powrocie twym

naga pani serca fragment dzieli szaleńczo
i nadchodzi morze krwi kolor oczu
to już puste zwierciadło nawrócenia
i żali się stara szmata powieszona na altanie
to musi być finisz
mówią podpal plątaninę przeklętych urojeń
i powiedz jej albo nie. Nie mów nic…

autor

Nacpana Paleta Barw

Dodano: 2009-08-11 23:10:10

Ten wiersz przeczytano 685 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie