Ciemnosc
Zawsze tylko ciemność,
w którą wsiąkają słowa
i Twoje, i reszta świata.
Zawsze tylko ciemność,
przez którą nie umiem przejrzeć,
na zawsze.
Zawsze tylko ciemność,
otulająca brutalnie,
bez szansy na jasność.
Zawsze tylko ciemność -
- te słowa wbijają mi się w mózg.
One tam już pozostaną.
Zawsze tylko ciemność.
Szkło spadło na moje oczy,
przecinając pajęczynę myśli.
Zawsze tylko ciemność...
Ja już przestałam marzyć,
nic nie widzę, niczego nie chcę.
Zawsze tylko ciemność!
Błagam, zapal światło!
Ja już nie mogę...
Zawsze tylko ciemność...
To jest moje życie...
Zawsze tylko czerń.
Zawsze tylko ciemność!
Tylko ból, samotność...
Zawsze tylko tęsknota.
Zawsze tylko ciemność!
A tak bym chciała Cię zobaczyć...
Ujrzeć chociaż raz - niebo i chmury.
Zawsze tylko ciemność!
Tęsknię - za kwiatami, naturą...
Tylko za jedną rzeczą.
Zawsze tylko ciemność!
A ja tęsknię za utraconym wzrokiem...
... dla wszystkich ociemniałych, nie tylko fizycznie...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.