niczym dziecko

Zacznę patrzeć przez
bańkę mydlaną,
zmrużę oczy,
dotknę nieba.
A potem pofrunę
do dziecięcych bajek,
powącham nektaru,
zatańczę z motylem
...... i spadnę ......
Jak wzniosłam ciało,
tak utracę
bardzo szybko
harmonię stopy.
A potem wkroczę
do dorosłych bajek,
otworze serce
i nic...
otworzę rękę
i nic...
zawisnę na księżycu
i nadal nic...
Bo tylko dziecko
szczerze sie śmieje
a jego dusza
nie zmącona jest
błotem dnia.

autor

limonika

Napisany: 2004-07-09 Dodano: 2004-07-09 16:04:55

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie