Cień

W lipowej aleji
z czarną głową opartą o czarną dłoń
siedząc leży...
Wiatr rozwiewa czarne włosy...
Słońce zwęża, skraca, wydłuża i skręca jego postac.
Istnieje dzięki niemu
bez niego rozmywa się i znika.
Zadumany, opętany myślami
zamknięty w swoim nieprawdziwym świecie...
Robi to co ja, chodzi tam gdzie ja...
Zawsze obok i dyskretnie, niewidzialnie...
A co jeśli kiedyś mnie opuści?
Zostanę sama
wśród lipowej aleji,
a nade mną zawisną chmury...

autor

fleufia

Dodano: 2005-06-21 15:46:25

Ten wiersz przeczytano 517 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie