W cieniu tulipanów...

Cieniem tulipanów zasnute wspomnienia,
jasnością nocy jarzące się myśli...
niewidzący wzrok wbity w ścianę
próbujący dosięgnąć zagadkowy cel...

Mrugnięciem oka przewijam kalendarza karty,
młodą starością nieco pożółkłe...
Pamięcią wracam do dawnych zdarzeń
i morału wciąż z nich wyciągnąć nie umiem...

A może zamiast myśleć krok postawię
na drodze odważnych, co w rozterkach życia codzień się budzą?
Z nimi zawalczę o swoje istnienie,
o swą tak ważną niezależność...

Lecz kto nauczy mnie chodzić?
Kto przy upadku podtrzyma?
Nikt...
tej lekcji każdy musi nauczyć sie na swój sposób...
sam...

autor

anamnezis

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-28 15:53:32

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie