Cierpienie
skulony w cierpieniu
obity idiota
co szczęściem nazywał
każdy pocałunek
siedzi w swoim smutku
zyciem zawiedziony
mysli jak to skonczyc
cierpienie
- idiota -
nie wie, ze to wieczne
bytu czucie innych?
daje zrozumienie
tego co nieznane
gdzie na bialych strunach
los gra wszystkim ludziom
piosnki zakazane...
siedzi wiec dalej
a łzy jakoś same
cicho zrywają się
z rzęs przestrzeni
i uciekają...
i w toń spadają...
i w mroku toną...
Wszystkim, którzy poczuli, czym jest cierpienie :(
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.