Ciężkie powroty

Ojcu...

Odszedłeś z domu, porzuciłeś.
Mówiłeś, że to ją nie mnie zostawiłeś.
Wiele lat od tego minęło
I serce twoje od mego oddalać się zaczęło.
Zrozumiałam, do przeszłośći twojej należałam,
Innych miałeś ja już niepotrzebna byłam.
Słowa przysięgi "aż do śmierci" złamałeś,
Nawet dla "Kajtka" swego litości nie miałeś.
Ból i żal rosty we mnie,
Próbowałam zagłuszyć, nieskutecznie.
Twoje słowa płacz wywoływały,
Lecz ciebie wtedy moje łzy nie ruszały.
W końcu do mnie wróciłeś, wymazać przeszłość chciałeś,
O zaufaniu straconym, że nie wiesz udałeś.
Ja też chciałam, lecz wiem.
Ten bólk jeszcze długo będzie niekończącym się snem.
Ty wymazać go nie potrafisz, drogę do serca zgubiłeś.
Dziecka nie znasz, jak rozmawiać zapomniałeś.
Że kochasz, okazać nie wiesz jak.
A by to wiedzieć i pewnym być, że już zostaniesz, ważne dla mnie tak.

Może kiedyś to przeczytasz... Może kiedyś zrozumiesz...

autor

Isema

Napisany: 2005-11-12 Dodano: 2005-11-13 19:16:00

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie