Cisza

Słaby ale jest to jeden z mych pierwszych wierszy...

Mój umysł i ciało przeszywa cisza.
Jakbym zastygła w bezruchu...
Nie słyszę żadnego szeptania - nawet tchu.
Tylko spoglądam na to zdjęcie
Które przypomina mi tamte czasy...
Uśmiech, radość, śmiech...

Ale nas już nie ma..!!!
Czy ktoś tak naprawdę mnie jeszcze zna?
Zastanawiam się nad całym mym życiem
To co było kiedyś już nie powróci
Może być tylko sennym marzeniem.

Nie daje mi spokoju przyszłość
Jak trudno się teraz przebić gdy stajemy się dorośli
Ciągła nienawiść, niepotrzebna złość
A przecież każdy pragnie miłości

Tak nie wiele trzeba
By kogoś uszczęśliwić
By życie nabrało kolorów
By swoim towarzystwem czas komuś umilić.

Ale zamiast miłości, wolimy iść trudniejszym życia szlakiem
Poprzez drogę pełną bólu i cierpienia
Bo boimy się stanąć przed pomocnym znakiem
Który by nam przeszkodził w dążeniu do pieniędzy
A potem, gdy zrozumiemy już swoje błędy na nic będzie rozpacz
Bo to już czasu nie pozmienia...

I zastanawiam się nad tymi przemyśleniami
Cała pochłonięta myślami, marzeniami
A cisza otacza mnie swymi ramionami...

Marta R.

autor

marruh

Dodano: 2007-08-17 16:58:52

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie