Brama

No cóż.... życie było dla mnie trochę przytłaczające... ale poddawać sie nie wolno

Mam ochotę uciec z stąd
Jak najdalej uniosą mnie nogi
Znaleźć gdzieś przytulny kąt
I nie stać ciągle na uboczu drogi

Ciągle słyszę „nie"
Nic mi nie wolno ciągle zamknięta w czterech ścianach
Według Ciebie wszystko robię źle
Tonę już w morzu mych łez.
Czy kiedyś coś się zmieni
Czy pozwolisz mi normalnie żyć?
Ciągle starasz się mnie przed światem kryć.

Nie widzę innej rady
Jak uciec daleko od tego miejsca
Niestety od Ciebie nie usłyszę żadnej porady
I może to że odejdę spokój ducha mi da.

Będę na gigancie
Na nowej drodze – na starcie.
Ale boję się powziąć taką decyzję
Czy dam sobie radę?

Jaki jest sens życia mego?
Człowieka tak samotnego.
Niby każdy przy mnie jest
A tak naprawdę jestem sama
Coraz bardziej zamyka się mego życia brama.
Czy ktoś zdoła ją znów w pełni otworzyć
I mnie nauczy jak kochać jak w radości żyć...

autor

marruh

Dodano: 2007-08-16 00:44:07

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie