cisza
poranek
wstał piękny
ciebie już nie ma
cisza zamyślona
rozsiadła się w fotelu
spoglądając przez okno
chce dotknąć nieba
nie ziemi
nad zmianą biegu życia
rozmyśla
czuje się wolna
już nic nie musi
lecz...
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2015-11-28 11:05:01
Ten wiersz przeczytano 903 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
I pośród gór i połonin, zbłąkane myśli osiadły.
Rozstania bywają trudne. Cisza w fotelu zapewne cierpi
/cicho...
Serdecznie Agnieszko pozdrawiam.
;)
cisza zamyślona - czyta się płynniej :)
Agnieszko, przeczytałam kolejny Twój piękny wiersz,
jestem nim zachwycona :) żeby czytało się płynniej,
pozwoliłam sobie na wprowadzenie zmiany w wersach.
Mam nadzieję, że Ci się spodoba i po poprawce kiedyś
ponownie wstawisz ten piękny wiersz na portal :)
wstał ciepły poranek
lecz ciebie już nie ma
w fotelu rozsiadła się
zamyślona cisza
spoglądając przez okno
chce dotknąć nieba
nie ziemi
nad zmianą biegu życia
rozmyśla
czuje się wolna
już nic nie musi
lecz...
Do odważnych świat należy! :)
Serdecznie pozdrawiam, zasłużony głos z przyjemnością
zostawiam :)
Lecz tęskni. Ładna cisza od serca. Pozdrawiam
fajnie napisane
Rozbudzasz wyobraźnię ową ciszą.
Pozdrawiam:)
Agnieszko też mi się podoba , rzeczywiście czyta się
ciężko, jak pozamieniasz kolejniść będzie płynnie:)
pozdrawiam
Często cisza jest dla nas lekarstwem. Pozdrawiam.
Agnieszko, niezły ten wiersz, ale inwersje psują
efekt. Nie czyta się łatwo.
Czasami potrzebna jest nam cisza, aby życie zobaczyć z
innej perspektywy. Mój głos na tak
Pozdrawiam serdecznie