Ciszą zwariowany

Wkroczyłem w świat, ciszą zwariowany.
Teraz jak i on, tak ja szalony!
W pustej przestrzeni, gdzie wiatr się gubi,
Gdzie słońce, mirażem mamić lubi.
Zamęt siejąc, w już mętnych umysłach!
Nie ostanie się nikt przy zdrowych zmysłach!
I ja swe straciłem! Po nich płacząc
Na świat złorzeczę, zarazem marząc…
O tym, że wrócą! I ja, razem z nimi wrócę!
Że nie daremnie się teraz trudzę,
Ratując swą, zubożałą duszę!
Bo czego pragnąć mogę chcieć… muszę?
Jeśli nie…

autor

Faleros

Napisany: 2008-04-28 Dodano: 2008-04-29 01:15:49

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie