Co ja tutaj robię ?
Kapryśna wena, najaśniejsza pani
jest dla mnie niezwykle łaskawa
pozwala tworzyć przeróżne wiersze
nawet o miotle do zamiatania.
Tylko co ja po sobie zostawię
jakieś bazgroły, wzdychania,
emocje, tęsknoty, nocne niepokoje
wycieczki do parku z grafomanem?
Nie zdobędę nigdy szczytów poezji,
pod stopą czuję tylko wyboje,
mogę jedynie, gdy zaśnie Erato
pobrzdąkać fałszując na lirze owej.
Porzucając jednak liche pióro
z obłoków zejdę na szarą ziemię,
zdradzę wrażliwą swoją naturę,
nie spotkam się z Wami na beju.
Pisanie ma przecież pewne zalety,
bezkarnie mogę tutaj posłuchać
jak zdolnym, prawdziwym poetom
śpiewają słowiki, koncertuje dusza.
autor
Biala dama
Dodano: 2008-06-04 00:21:18
Ten wiersz przeczytano 426 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Dopóki Kapryśna Wena Tobie łaskawa...
Pisz jak dotąd literką, co łapie wzrok ...
Przy Twoich wierszach smakuje kawa...
I w życiu, nawet równiejszy krok
gdyby bej był tylko dla tzw. profesjonalistów, nie
byłoby tych mniej więcej 200 wierszy dziennie...a
inspiracją może być i miotła, i miłość jakiejś
licealistki, i wichura i Ojczyzna....inspiracją może
być wszystko. Każdy ma inną wrażliwość, każdy pisze
inaczej...A wycieczka po parku grafomana (nota bene -
bardzo ciekawe sformułowanie^_^) - to jednak pojęcie
względne...jeśli oburzysz swoim pisaniem 20 osób, ale
zachwycisz lub wzruszysz chociaż jedną - to moim
zdaniem warto pisać:).
Bej to portal dla amatorów. Zresztą co tu mówić , nikt
z piszących nie ma dyplomu "Poety", bo zwyczajnie nie
ma takiego kierunku studiów. Pisanie to przyjemność, a
niejednokrotnie terapia. Jeśli miotła do zamiatania
jest dla Ciebie odpowiednia muzą w danej chwili to
nikomu nic do tego. Jednego na beju się nauczyłam -
samokrytyki w stosunku do siebie i bezkrytyczności do
innych. Zauważyłam , że ludzie maja tak różnorodne
gusta , że Twoja miotła może być dla nich o wiele
lepsza niż czyjeś popisywanie się słownictwem ze
Słownika Wyrazów Obcych. Nigdy nie uda nam się komuś
tam dorównać ale zawsze możemy pokonać siebie.
Czytałam twoje wiersze i uważam że są świetne;) jest w
nich tyle treści, schowanych na pozór myśli. ten
wiersz też jest piękny-
jeśli choć jednego czytelnika wzruszysz lub rozbawisz
swoją twórczością - to już jest sukces, a jeśli
sprawia ci to przyjemność - to samo szczęście :) mi
trafiłaś dzisiejszym wierszem w mój niewymagający
guścik ... jesteśmy amatorami :)
Mysle ze jednak Weny Ci nie brakuje i cos po sobie
zostawisz dla potomnych. Najwazniejsze jest chyba to
(przynajmniej dla mnie) ze piszac, przezywamy cos o
czym inni nie maja pojecia. Dla mnie jest to ta
"adrenalina" poetycka, ktora popycha mnie do pisania i
mysle ze i Ciebie tez.