Codzienna walka

Na karku lodowaty oddech czuje
Dech który aurą czarną wibruje
Na wskroś przeszywający ciało
Krew mrożący - wiary już mało...

Nieludzki, a raczej demoniczny
Istoty bezdusznej, co szepta złowrogo
Szept głuchy, wszędzie go tak mnogo
Grający monotonią i w mojej głowie tak dźwięczy...

Ta istota z piekielnym rodem
Wiare w Nas chce mi odebrać
A w zamian pustke czarną dać
Jej obecność duszy zgniłym wrzodem...

Każdego dnia walkę nową
Samotnie podejmuje, wypieram zwątpienie
Miłością tak szczerą i prawą
Wyzywam Cię! Ujawnij sie demonie!

Przegrasz! Nic na drodze mi nie stanie!
Nie ty! Nie odległość wielka, co dzieli
Serca Nasze! Będę rolnikiem co pieli
i problemy jak chwasty wyrywa starannie!

Nie ugnę się, dumnie będę kroczyć
Do celu, do tak upragnionej mej miłości!
A teraz szeptaj dalej, będziemy się droczyć ...
I tak zamknięte przed tobą bramy do spokoju włości ...

autor

hanek

Napisany: 2008-04-29 Dodano: 2008-04-29 18:15:45

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie