Codzienność

Znowu wstałam
Chodź nie chciałam
Bo co było już nie wróci
co zostało odrazu nieważnym się stało
Spada twórcza wena niech to jasna..
Odchodzą wartości do krainy zapomnienia
I nie ma człowieka na którego nic nie czeka
I chodź wydaje się, że jest
To od nowa od podstaw trzeba go zbudować
A co z tego będzie?
Nie wiem warto spróbować
bo po to jest życie by je ratować.

autor

Karcia

Napisany: 2005-11-26 Dodano: 2005-11-26 14:29:23

Ten wiersz przeczytano 332 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie