Codzienność

Dni szare jak dym ulotny, noce poszarzałe,
Wspomnienia przeszłością całe spłowiałe.
Popiołem zasypane wygasłe już płomienie,
Po ogniu, co spalał w życie zwątpienie.

Wybrzmiałe już słowa milczą bezlitośnie,
A krzyk ginie w martwej ciszy bezgłośnie.
Marzenia daleko przed wzrokiem schowane,
By nie kusić mgłą zwątpienia splątane.

Serce, które zawsze równo jak zegar bije,
Choć kiedyś dawało znać, że namiętnie żyje.
I dusza uwięziona w zimnej, kamiennej celi,
Żyje spokojnie czekając kolejnej niedzieli.

autor

premo3

Dodano: 2005-03-27 18:59:37

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie