Consecutio temporum
Czy nie sadzisz, Noe, ze to odpowiedni
moment
na odrobine deszczu?
Spojrz, Noe, ja ci pod chmury unosze
cale byc moze - nie czas na watpliwosc.
Wczesniej, lub pozniej bracie,
bedzie golebica, skala Arraratu.
Nie lekaj sie, wyplyn na glebie -
wszak, Noe, prowadzi cie legenda.
autor
promienSlonca
Dodano: 2010-04-21 05:54:05
Ten wiersz przeczytano 863 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Bardzo ciekawy, nietuzinkowy wiersz z niepopularną
tematyką, msz,
niezależnie od okoliczności wiara prowadzi do celu,
warto wierzyć, że można wypłynąć ba głębie, nawet,
jeśli nie jesteśmy Noe, msz :)
Pozdrawiam, z dużym podobaniem dla dobrego wiersza,
Aniu :)
Pozwolę sobie powtórzyć komentarz Akaheroji
wiara to zaufanie w niewidzialne dziś jutro...
pozdrawiam ciepło promyczku :)
Kiedy Noe już płynął - rzeczywiście nie był to czas na
wątpliwości.
Ladny wiersz z nadzieją...
Pozdrawiam cieplutko Aniu:)
Re:
Serdecznie dziekuje, za komentarze, za reflelsje.
Pozdrawiam.:)
Dobry wiersz. Pozdrawiam.
czasem legendy potrafią zaprowadzić na emocje ;-)
Refleksyjny. Ciekawy. Podoba mi się ;-) Pozdrawiam
cieplutko ;-)
wiara to zaufanie w niewidzialne dziś jutro...
Ładnie, nawet bardzo, pozdrawiam:)
wiara jest w głębokim przekonaniu i znakach Piękne
wyważone słowa:)
Piękny wiersz ;)
Nie lękaj się... nie lękajcie się :)