...coś na pociechę...

Dedykuję to Siostrze nożownikowi...

Nosisz w sobie piękno...
Nie ukrywaj go przed światem...
Uchyl duszy okno...
A rozkwitnie...Pięknym kwiatem...

Podnieś wysoko oczy...
Nie trać więcej sił...
Cichy wiatr Cię zaskoczy...
I w Twe zwiewne listki...jako w skrzydła będzie bił...

Ciemność Cię ogarnęła...
Lecz to czas już odległy...
Teraz chwila byś podźwignęła...
Płatków lekkich...ogrom zwiewny...

Ona jest Twym wiatru powiewem...
Boli ją, gdy gubisz płatek...gdy upadasz...
Więc nie pozwól jej unieść się gniewem...
I pokaż jak wiatrem natchniona...Na przeciw zła się stawiasz...

Poczuj znów na nowo...
Że żyć możesz w pełni...
Pomyśl ile to piękne słowo...
Proste "kocham"...Ma w sobie głębi...

...nie smuć sie już więcej...;-)

autor

Łukasz1989rocznik

Napisany: 2006-07-05 Dodano: 2006-07-05 12:30:08

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie