Cóż mi pozostało
Kiedyś byłam piękna,
Młodą także byłam
Lecz granica pękła,
Wszystko zakończyła.
Miałam takie plany,
Snułam nić marzenia.
Człowiek zapomniany,
Ciszę chce doceniać.
Pragnie skryć swe ciało,
Starością zniszczone.
Cóż mi pozostało,
Wiem, że nadszedł koniec.
Potrafię zrozumieć,
Gdzie mam stać w szeregu.
Kres położyć dumie,
Ta nie wstrzyma biegu.
Dzisiaj jestem stara,
Zanikła uroda.
Lecz została wiara,
Tej nigdy nie szkoda.
Komentarze (3)
Dobre pytanie, ale lekarstwem może być także
rozpamiętywanie minionych lśniących chwil.
że nadszedł zmieniłbym na nadchodzi +
Uroda szybko przemija, najważniejsze jest to co kryje
nasze wnętrze.