I cóż że gazy...

I cóż że pierdzisz tak ukradkiem,
a potem śmiejesz z żartu tego.
Te chwile są dla ciebie rzadkie,
że nie chcę widzieć w tym nic złego.

Rupturą dajesz wolność trzewiom,
wydalasz gazy wdzięcznym tonem.
Puszczasz marzenia które drzemią,
choć nie powinny być zwolnione.

Rób jak uważasz ja gniew tulę,
gaz przecież musi wyjść z odbytu.
Inaczej skończysz życie bólem,
bez skargi mojej czy zachwytów.

Ja zniosę smrodek co choć krąży,
rozwieje się po jakimś czasie.
Zatruć miłości mej nie zdążysz,
bo nos ukryłem w chust atłasie.

Przeczekam atak przypadłości,
śmiejąc z żarciku, choć słabego.
To dowód wielkiej, bo miłości,
widzieć też nie chcę w tym nic złego.

autor

Grand

Napisany: 2010-01-05 Dodano: 2010-01-10 10:50:29

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie