Cud miłości
I niebo znalazłam swoje,
Gdzie znikły smutki i żale moje,
Gdzie ciepło odgania chłód,
Gdzie codzień zdarza się cud...
Cud, który od wieków ratuje ludzi,
Który zgorzchniałych do życia budzi,
Tym cudem Miłość - dar prosto z nieba,
Pokarm dla duszy, niczym dla ciała kawałek
chleba...
I właśnie od Ciebie ten dar dostałam,
Cud- Miłość- na którą czekałam.
Teraz za każdym razem będąc blisko
Ciebie,
Jak wyżej wspomniałam jest mi jak w
niebie...
Połączeni nicią - symbolem przywiązania,
Uczymy się wzajemnie sztuki kochania.
To nić delikatna, lecz jakże trwała,
Dbajmy o nią razem by się nie zerwała!
Temu, który nauczył mnie kochać - kochając....4P
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.