Cudne chwile

Nie zatrzymasz przemijania,
ono twoje dni odmierza,
czasem myślisz jest tak cudnie
pragniesz losu nie innego,
lecz, nie ważne, lecz cóż z tego?
Ono już o krok przed tobą,
owinięte ciepłą chustą,
smutek rękawiczką gładzi,
czeka w bramie, w mroku miasta,
skręcisz tutaj mechanicznie,
prozaicznie drzwi otworzysz
znowu będzie tak jak co dzień,
cudne chwile, jak przechodzień,
za zakrętem znikną z oczu,
życie magmą cię otoczy.
Będziesz starszy o godziny,
gdy nastawisz sobie budzik,
dzień kolejny nieomylnie
spędzisz wśród tych samych ludzi...

autor

piwonie@właścicielka ogrodu

Napisany: 2013-11-19 Dodano: 2014-01-30 23:28:58

Ten wiersz przeczytano 1434 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie