CUDOTWÓRCA

To pewnie był jeden z tych, które wiedzą do czego
służą skrzydła.

Anioły mają to do siebie, że zawsze odchodzą , ale
zawsze tylko na pozór... taka już ich rola aby być
niewidocznym dla pozostałych.

Że odfruwają, to częste przypadki, ale czy są aniołami
? No , nie wiem... Sprawiają jednak cud, cud
miłości.Wiersz ciekawy, trochę zagadkowy.

Cóż...nie wszystko złoto co się świeci, nie ten kocha,
kto o tym ciągle mówi..itd..ładnie, zaskakująco,
zostawiasz czytelnika z dylematem. I dobrze, niech
sobie pomyśli...(())

za bardzo nie rozumiem początku "z kielicha życia
pozwalała.." ale końcówka ciekawa .. ...))

Ładny wiersz.Ciekawe metafory.Forma wiersza bardzo
dobra.Ciekawa puenta wiersza.

Oszczędność w formie, którą bardzo lubię.
I ta poetycka przewrotność w puencie. Na tak

Super! Wspanialy wiersz.

Podoba mi sie i treść, i forma wiersza.
Delektuję się nim z kielicha poezji.

Jak kadry filmu przedstawiłeś w swoim wierszu
poszczególne obrazy, zarówno treść jak i forma bardzo
mi się podobają:)

Wiersz obezwładniający siłą przekazu. Tak, to był
anioł, na pewno... A rajski ogród znów chwastem
zarósł.

Dla mnie perełka. A wydawałoby się, że "może"nic nie
mówi.

Tak. tak... lecz Anioły zawsze powracają...

Też bym chciała szarą codzienność zamienić w rajski
ogród, ale cudotwórcą nie jestem.

brawo pare slow a jaki duza tresc hahaha:) tak dalej