Z cyklu HAFTOWANKI - na powrót
Latarnikowi z Faros
widzisz
spacerują roześmiane córki
wierszowane chusteczki kołyszą powietrze
rozdzwaniają milionem niemądrych
szczebiotów
rozbrykane wrzosy
na krótko
na dłużej
ścieżką przebiega gromadka uśmiechów
płochej myśli w kratkę kręcą piruety
nutką Veronese'a zebraną pod lasem
rozmarzony promyk haftuje makatkę
autor
MEG
Dodano: 2013-11-07 19:56:08
Ten wiersz przeczytano 2148 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (50)
jaki radosny, wdzięczny wiersz... /nutką Veronese'a
zebraną pod lasem/:) pozdrawiam
Malanio, Roxi witajcie:)
Dziękuję za wizytę, życzę wam wiele radości, mimo, że
za oknem listopad.. :)
Ciepłe, radosne haftowanie:)
Pozdrawiam, Małgosiu
uchwyciłaś takie piękne chwile radości, kojarzące się
ze śmiechem, rodziną i promiennym światłem
pozdrawiam:)))
Makatka haftowana szczęściem - ujmujący obraz:))
Skorpionie, Dorotko - dziękuję, cieszę się, że
zajrzeliście :)
Miłego wieczorku :)
ten haftujący, rozmarzony promyk ujął mnie za serce
:-)
Pięknie napisany wiersz w odcieniu ciepła. Romantyczna
dusza z Ciebie:)
Pozdrawiam serdecznie:)
:))
cmokkkk:)
Dziękuję Mixi i Nowicjuszko. buziaczki:)
Piękny wiersz pełen nadziei.
Bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam cieplutko.
Urocza ta myśl w kratkę i tak ślicznie zakręcona:)))
Dziękuję Lucuś :)
Pozdrawiam serdecznie..
Świetny tytuł wybrałas do przekazu!
Peel sporo widzi, ale jego obrazy są tylko delikatne,
czułe i piękne:)
Ładna dedykacja latarnikowi!
Pozdrawiam serdecznie:)