Cywilizacja
Nas nie zatrzyma żaden gniew
nie dosięgnie niewidzialna siła.
Czujemy się Bogami.
Jesteśmy porankiem umierających słońc
oddechem pierwotnego wiatru.
W nas śpią duchy przodków ludzkości
budujemy labirynty strachu,
którego się na niby nie lękamy.
Nie potrafimy się odnaleźć w tym co
stworzyliśmy
odchodzimy w miraże wysublimowanych myśli.
autor
Ewuszka
Dodano: 2016-02-06 00:50:23
Ten wiersz przeczytano 1046 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
To Nasza cech-przywara. A Ewuszka jak zwykle :):):) i
w sedno :) Pozdrawiam
Podpisuję się pod komentarzami poprzedników i dodam
jeszcze, że bardzo mi się podoba puenta
Pozdrawiam
Cywilzacja ma plusy i minusy,
pomaga w życiu, ale może też być naszym przekleństwem,
ktoś naciśnie nieodpowiedni guzik
i może rozpętać wojnę, nawet roboty mogą któregoś dnia
przejąć nad nami kontrole, mówię o bardzo
inteligentnych robotach, to wcale nie jest niemożliwe,
choć teraz jeszcze to science fiction:)
Wiersz do zastanowienia.
Pozdrawiam serdecznie
i może uruchomić kody
Ewuszko,zdobycze cywilizacji ułatwiają nam życie ale
tak jak słusznie zauważyłaś nie zawsze potrafimy się
odnaleźć w tym wszystkimi powracamy do pierwotnych
korzeni, myśli rozczochranych i tworzymy słowa, które
ruszą świat do przodu
pozdrawiam Cie serdecznie :)