Czar wspomnień

Siadam w ciemnym kącie,
otwieram księgę wspomnień mych,
zaklętych, niezapomnianych,
tych dobrych i tych złych.

Za oknem deszcz obija się o szyby,
żałobną pieśń mi przygrywa,
nadlatują te gorsze wspomnienia,
tak już czasem bywa.

I nagle tą złą pogodę,
zmywa jasny promień słońca,
przywraca wiarę w siebie,
radosne chwile trąca.

Nie wróci już
zaklętych wspomnień czas.
Stajemy się dorośli,
życie mija nas.

Pozostaną one jednak
tam gdzie miejsce ich,
by można było wspominać
i nowym życiem żyć.

Dzieciństwo już nie wróci , więc cieszmy się życiem póki możemy...

autor

angela12

Napisany: 2008-10-01 Dodano: 2008-10-03 15:47:59

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie