Czarna bajka cz. V

Dzisiaj chcę ci pokazać jak wymyśliłam Twoją przeszłość...

Ta historia miała być o pocieszeniu,
Którego - dziwne - nie chcę w swoim zwątpieniu,
Bo takie ono marne, od tych, którzy próbują,
Nie wiem, czego odemnie oczekują!
że ja tak z dnia na dzień ujrzę światło jasne,
Ujrzę piękno świata i przeszłość zatrzasnę?
To nie takie proste, kiedy mało kto rozumie,
że ja z pocieszenia skorzystać nie umiem...
Takie " będzie dobrze" piętro niżej mnie spycha,
od takich "pocieszeń" nie przestanę zdychać!
Nie chcę nic od nikogo,
odejdę własną drogą,
oni mi nie pomogą.
Odejdę własną drogą!
Nikt mnie nie rozumie,
lecz nie stoję z nimi w tłumie,
Kończyć chcę to przedstawienie,
Zapomniałam o refrenie,
Ale po co tak jak zwykle, kiedy wszystko jest inne, takie szare i zimne...
To jak z tym pogrzebem? Bo nie wiem w co się ubrać...
16.11.06
Może kiedyś coś dopiszę,
Gdy głos w sercu usłyszę,
Kiedy moje planowanie,
umożliwi kierowanie,
moja głową pustą, słabą i wrażliwą,
Kiedy wreszcie dostanę swoje piwo?!
Jak łatwo jest zabić, kiedy się nie mysli,
Na szczęście teraz wszyscy wyszli,
Jak dobrze, że jestem sama i bezpieczna
I niech tak zostanie, a będe grzeczna...

Jutro zmiana tematu i przekształcenie w pamiętnik... Dla znudzonych: Nie martwcie się zostało już tylko 87 wersów... p.s Dzięki za głosy, bardzo mi pomagają...

autor

Zalovana Martuś

Dodano: 2007-03-29 13:46:40

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie