CZARNA KARTA

MOJE ŻYCIE JEST JUŻ NIC NIE WARTE,
BO POSTAWIONO NA NIE CZARNĄ KARTĘ.
NIEBAWEM NASTĄPI MÓJ POGRZEB, A JA
JUŻ NIE ZASPOKOJĘ WTEDY ICH POTRZEB.
NADGARSTKI BARDZO MOCNO MI KRWAWIĄ,
A LUDZIE DOBRZE SIĘ PRZY TYM BAWIĄ.


MOJE ŻYCIE JUŻ UCICHŁO, PRZEMINĘŁO
LEPIEJ ŻEBY CIEBIE TO NIE DOTKNĘŁO
CIERPIENIE DUSZY BARDZO MNIE BOLI
I TYLKO ŚMIERĆ MNIE OD TEGO WYZWOLI.


MYŚLE TYLKO O TYM JAK SIĘ TAM DOSTAĆ
ALE NIE WIEM CZY MOGĘ TEMU SPROSTAĆ.
W KOŃCU ŻYCIE JEST JEDNO, JEDYNE, ALE
CZY PO NIM KTOŚ MNIE Z TEGO BRUDU OBMYJE.
MAM JEDNAK SKRAWKI NADZIEI, I CZEKA MNIE
DROGA, ALE CZY ZDĄŻĘ PÓJŚĆ DO PANA BOGA???

autor

Derealizacja

Napisany: 2002-05-22 Dodano: 2005-02-05 00:20:55

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie