czarna róża odchodzi...

Czarnej Róży już nie ma, znikła za zakrętem
Wiatr zerwał płaszcz stary, ten z zeszłego roku
Inaczej już kręci kołowrotek szczęścia
I łez już nie liczy co błyszczą jej w oku
Dziś radością bezdenną raczej tęczą płyną
Nie ze smutku, co w serce gnębił cię wciąż rano
Jest ktoś kto pocieszył i nieba przybliżył
Ktoś kto Twoje serce podniósł w niebo wyżej
Darował Ci wiosnę i promienną miłość
I zaklął Twą duszę by frunęła dokądś
Zakochane serca ku wspaniałym światom
Do brzegów wysokich na zawsze już razem......Aneczko
nic mi nie jest.wiersz powstał w grudniu kiedy sypał
śniegi akurat znalazłam taką ilustrację śliczna
czerwoną róże przysypana śniegiem,.Takie okaleczone
myśli mi płynęły, a że dziś kaszlę w niebogłosy,
postanowiłam ze wkleję ten wiersz. bo mam taki
minorowy nastrój. Posyłam Ci tęcze czyli gorączkę bo
mam ja w polikach.:)

Piękne porównania i słowa... Cieszę się, że tak możesz
odpowiedzieć... :)

W pełnymi zmysłowego ciepła słowami mówisz o tym, co
„złe wspomnienia jak...zaklęcia z niej
zdejmuje...” :)

,, czarna róża, ,, nie miałam jeszcze okazji, oka
zachwycić jej urokiem , całość wiersza , podoba mi się
.

Chciałabym kiedyś dostac taką czarną różę...
wyzwolic łzy... ponieśc się fantazji... bardzo
piękne są te życzenia... z serca... tak je
tutaj czuc... (nie wybija i c z kreską...
przepraszam)

Kilka lat temu dostalam na urodziny bukiet czarnych
roz...Piekny wiersz.

I czarne łzy jużnie popłyną, bo czarna róża znalazła
swą miłość jedyną

Piszesz coraz ładniej ... coraz bardziej zmysłowo.
Pięknie.