Czarny absurd
absurd wściekle depcze
rezygnację zabijającą strach
i z lubością niszczy słowo
ukazując naiwnie nas
niczym księżycowy pył
a jednak jasnej strony się boi
uciekam
zemsta klęczy
szaleństwo tańczy
umiera wbrew wszystkiemu
ulotna prawda życia
bo róża w zdradzieckim aniele
widzi zbrodnię
chorej rzeczywistości patrzącej na utracony
płomień
pamięci, która niszczy powoli
przeznaczenie...
i cierpi obcy cień
i ucieka od zwodniczych ludzi
a bluźnierstwo płacząc
jak dumne morze unosi poza horyzont
prawdę… gdzie
niebo marzeń dotyka kamienne upiory...
pełne kłamstwa
ciemność nocy
czeka na
na upadłą łzę
Komentarze (22)
Super..dobrze ,że jesteś z nami..POZ+
Rzeczywiście wiersz jest trudny w inerpretacji, ale
jego forma całkiem dobra, na tak.
Poruszył mnie Twoj wiersz... do tego przepiękna
metaforyka dodaje tutaj magii... brawo! na plus
smutny...ładnie napisny wiersz...ulotna prawda
życia....ciemność nocy czeka na upadłą łzę...
Romciu smutno mi się zrobiło ale ciepło Cię
pozdrawiam:)
Zdrada, kłamstwo, zemsta, płacz. Nic tylko uciekać.
Bardzo ciekawy i refleksyjny wiersz .
Hmm... zagmatwałaś człowieka w znaczenia wszelkich
słowach w przestworzach nieosiągalnych, łzą okupić
gotowa.
WĄTEK CIEKAWY WIERSZ WCIĄGAJĄCY WIĘC CÓŻ TU DODAĆ
TYLKO TEN SMUTEK CO POZOSTAJE NA KONIEC BURZYSZ SPOKÓJ
SERC ALE CHYBA CELOWO..
Do absurdu bardzo dobrze pasuje CZARNY kolor, w
zasadzie najlepiej
hmm... absurdy mają coś z prawdy ,trzeba ją tylko
wyłuskać i dostosować do rzeczywistości ,bo wbrew
pozorom wiele zależy od ludzi ich nastawienia i
oczekiwań....to my tworzymy świat ..a nie on nas
Nietypowy wiersz ale ma to cos
Takie smutne ostatnio Twoje wiersze. Jednak są bardzo
wymowne i za to plus.
wiersz trudny o calej kompleksowosci duszy czlowieka i
rozterek wewnetrznych i za daje Ci plusa
To smutne, chora rzeczywistość niszczy wszystko co
napotka na swej drodze. Marzenia mogą rozpłynąć się
jedynie we mgle, bo niebo marzeń dotyka kamienne
upiory... pełne kłamstwa.