Czarny kot

Na polnej szarej dróżce spał czarny kotek,
gdy się obudził bawił się na łączce mały psotek,
po kałużach skakał w jesienny deszczyk,
teraz jest już duży, lecz wciąż mały jak ten wierszyk,

Czarny, duży kotek winien być drapieżny,
żył w ciemnym lesie, otulony mrokiem,
przetrwał zimę waleczny i mężny,
wspinał się na górę życia cichym krokiem...

Głód wkradł się w serce kotka,
gdy ktoś uniósł jego nadzieję,
uciekł z ciemnego lasu, znalazł wierzbę co się ciągle chwieje,
tam wspiął się na szczyt, ucząc się cierpliwości,
może dla niego zjawi się świat pełen miłości?

Wyrzekł się wszystkiego co złe,
chce samotność zamienić w mgłę

autor

marcin-ademar

Dodano: 2009-08-26 20:09:01

Ten wiersz przeczytano 2811 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie