Zamyślenie
ruszyły myśli kołowroty
bezwładem gnane niepokorne
jak piórem chwycić słowa o tym
co w mojej głowie czyni wojnę
sprzeczne odczucia dławią oddech
a serce bije mechanicznie
ten wyczuwalny zimny powiew
kim będę gdy się mną zachłyśnie
może kamieniem którym jestem
lub plamą czerni pośród bieli
a może barwą która wrześniem
na nowo myśli mi ośmieli
kręcą się wiry zamyślenia
słowo ze słowem się zaplata
umysł oświetla drogę w cieniach
i czasem figle sobie płata
Komentarze (15)
Lubię takie pisanie.
ladne to zamyslenie w twoim wydaniu,odezwij sie!
zamyślił się poeta nad życiem, a wiersz popłynął
znakomicie..
Refleksja i zaduma - bądź sobą choć to zawsze bardzo
trudne. B dobry wiersz.
Jestem pod wrażeniem, super zamyślenie:) Dobry wiersz,
bardzo dobry. Pozdrawiam cieplutko:)
Takie zamyślenie nad sobą i mnie nie obce.
Ciekawa konstruckja wiersza, warto popatrzec na
ostatnie wyrazy kazdego wersu, gdzie powtarzaja sie
samogloski "o", "e"."a" Rytmiczny i dobre
rymy.Piszesz o sprzecznych myslach, co sie klebia w
Twojej glowie, nie bedac pewnym, co powstanie, gdy juz
przelejesz je na papier.
Zamyślenie bywa z milczeniem.Dobrze, kiedy z
rozmyślaniem i ośmieleniem.Pięknie napisane.
Piękny wiersz,super przemyślenia...Pozdrawiam
serdecznie...
Bardzo rytmicznie i filozoficznie wyrażone myśli,
gratuluję pomysłu i wykonania.
Myśli krążą tworząc strofy. A poeta pisze, pisze
wiersze :)
Bardzo dynamiczny i rytmiczny wiersz. Skłania do
refleksji. Rymy doskonale dopasowane. Forma wiersza
bardzo dobra.
skoro jestem już kamieniem, to czym będę?
Tak nasze myśli czasem błądzą wokół czegoś.bardzo
ciekawy wiersz.
bardzo udanie, zgrabnie i pomysłowo oddane zamyślenie,
brawo :-)