Czarny Las

Moja dusza przedziera się przez czarny las,
Ciągle widzi przebłyski światła gwiazd.
Migają szybko…
Umykają szybko…

Gałęzie szarpią me uczucia, niszczą charakter.
Oderwane płaty mej esencji upadają na zgniłe liście.
Znikają szybko…
Gniją szybko…

Serce mej duszy bije mocno do światła,
Tak go pragnę, tak bardzo go pożądam…

Czemu nie mogę wydostać się z lasu?
Egzystencjalizm wciąga mnie, uderza w twarz,
Za każdym razem, gdy w niego uciekam
Świat wokół mnie psuje się, umiera…

Las zamyka się wokół mnie, teraz widzę.
To nie gałęzie, to ramiona demonów
Chwytają szybko…
Rozrywają szybko…

Demony me mym Światem, wrogami, przyjaciółmi.
Otaczają mą duszę, odgryzają, ale i budują.
Niszczą szybko…
Tworzą szybko…

Architekci mnie samego dążą do zagłady,
Chcą stworzyć kukły, armie fałszywych bogów.

Czemu nie mogę wydostać się z lasu?
Bo las to mój dom.

Mej duszy...

autor

draco

Dodano: 2004-06-27 01:19:19

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie