Czarny strop w białym świecie

Gdy siedzę samotnie, przy płomieniu świecy
Z oczyma ślepymi na życia uroki, w cieniu
płóciennych zasłon ,gdzieś poza światem
W ogniu spalającym stopy białym swiatłem

Wzlecę lecz zaraz upadnę, a skrzydła
Spalone brzaskiem ,innym zostaną oddane
Krzyknę -Dlaczego!?- a w odpowiedzi otrzymam
swoje echo zwielokrotnione siłą tysiąca gardeł

I jak sosna ścięta czarnym ostrzem losu
legnę spoczywając osobliwie wiecznym snem
Pod pierzyną białych igieł ,czarnym dachem
w białym świecie, kwiląc umrę nieszczęśliwie.

Wszystkim którzy zginęli w górach.

autor

Asmrod

Napisany: 2008-03-14 Dodano: 2008-03-14 14:21:15

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie