Czarny Świt

Zbudził mnie szept pośród nocy
Zasłonę ciszy przecinając ostrzem
Wyrwał mnie z odrętwienia mocy

Lękając się płonących oczu cienia
Zamknęłam życie w klatce zwątpienia
Klucz rzuciłam w pustkę istnienia

Za oknem noc piękniejsza niż zwykle
Porażająca siłą zniszczenia
I niebo pełne gwiazd konających

Znów ten sam szept me myśli zranił
W blasku księżyca nóż chłodem zalśnił
Krew czarna me dłonie splamiła

Oddech nadziei umierającej
Pokój mój okrył szronem przebaczenia
A wszechświat zadrżał z przerażenia

W rozpaczy na podłogę zimną upadłam
Spowita w łańcuchy mej bezsilności
Sięgnęłam po ostrze wyzwolenia

Szyderczy śmiech demonów przeszłości
Mgła śmierci przesłaniająca oczy
I wrota piekieł otwarte dla duszy

Za oknem świt smutniejszy niż zwykle
Żałobą okryte wschodzące słońce
I znikający świat o litość wołający

autor

Black Pearl

Napisany: 2004-05-18 Dodano: 2005-07-29 06:55:39

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie