Czas
Jak wilk wygłodniały goni mnie
Pożerając każdą chwilę
Jak wybredny klient
Smakosz wydarzeń
Złe odrzuca
Zostawia dla mnie
A ja tonę w natłoku zdarzeń
Pod sekundami ciężkimi
Płynąc wodospadem
Wartkim strumieniem czasu
Którego nie mam
Goniąc za końcem
Który nie istnieje
Tak mało mamy czasu, tak dużo do zrobienia. Zbyt mało kochamy innych, za bardzo kochamy siebie...
autor
Błękitna
Dodano: 2006-09-27 17:46:06
Ten wiersz przeczytano 502 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.