Czas

Dla straconego czasu.

Nie znam dnia ani godziny, kurczowo trzymając cień w dłoni, czekam na Ciebie..
Kiedy przyjdziesz o Pani, w swej srebrzystej sukni, wraz z bladą poswiatą półmroku?
Kiedy mam Cie oczekiwac, czy zabierzesz mnie niespodziewanie, bez pozegnania, bez bólu!?
Czy będe wił sie i skamlał by katuszy było dośc... Czym że zasłuzyłem!?
Mimo ze mi sie tu niepodoba, proszę, nie spiesz sie, wiecznosc nie zna czasu,
Muszę nim odejdę, wypełnic dane mi zadanie, zadanie ktore da mi satysfakcje z zycia,
Gdy je wypełnie, usiąde z pomiętą kartką papieru na podlodze,
I zapisze sny i marzenia, wyrzucę swą nienawisc i pokoloruje miloscią,
Wtedy juz bede gotowy, usiąde pod sciąną i z zacisniętym pięsciami bede czekał,
Na Ciebie, na Twoj chłodny dotyk o tysiącu wymiarów, by poczuć Twój zapach,
By móc uronić jakże słoną łze na Twe ramię, by sie nie bać, by nie zalowac,
Słyszę muzyke, swoj pierwszy krzyk, kołysanke matki,
Coś sie zaczyna, czy coś się konczy ?
Dziecinna wyliczanka,
Na raz i na dwa,
Odchodze Ja...

autor

JustUs

Napisany: 2005-06-28 Dodano: 2005-12-27 16:12:04

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie