Czas
Czas nie płynie
Jak leniwa rzeka
On nam ucieka
Dostrzegłem całkiem niedawno ją
Na skraju łąki
Pośród kwiatów ( rozkwitających ) dopiero
co
Czy jeszcze zdążę spowolnić go
By dosięgnąć nieba
Poczuć małość Twą
A może wszystko to tylko sen
Wrócę do domu
I obudzę się
autor
tomasztomasz
Dodano: 2019-05-29 10:05:28
Ten wiersz przeczytano 603 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Jeszcze jedno - czy nie chodziło o wyraz kwiatów
zamiast "kwitów"?
Pozdrawiam :-) B.G.
Czasu nie zatrzymasz, ale można próbować z nim iść...
nawet we śnie. Miłego wieczoru, Tomaszu :) B.G.
Żyjmy całą piersią. Gwarancji na wieczność nie mamy.
Serdecznie pozdrawiam :-)
Czas nie kocha nas...
Małe ,,ale'': ,,go'' (do tego dwukrotnie) na końcu
wersu nie wygląda dobrze, ,,twą'' jest wersją
archaiczną, śmiało można pisać ,,twoją'' wiesz na tym
nie traci.
Z tym czasem każdy z nas ma problem. Trzeba się z nim
chyba zaprzyjaźnić.
Pozdrawiam serdecznie :)